برداشت نزدیک از امنیت

گفت؛ اولی نیست ، آخرینش هم نخواهد بود . به نظر می رسید قصدش این است که از التهاب فضا کم کند . با این وجود ، خبرهایی از این دست هرگز عادی نمی شوند . چیزی در ردیف خود مرگ یا ناگوارتر از آنند . بر اساس قراین موجود ، این احتمال که با تکرار قرار است قبحش از میان برود را ، نمی شود نادیده گرفت . خبرش از صدر تا ذیل جامعه را در بر می گیرد و هیچ حصار و مانعی نتوانسته از تعرض ش جلوگیری کند . خیلی وقت ها که کار بالا گرفته با فرمان کشش ندهید به محاق سکوت رانده شده اما تکرار حادثه در تناوب تکان دهنده و هجوم آن به کودکان ، نادیده گرفتنش را غیرممکن ساخته است . احمقانه ترین وجه سرپوش گذاشتن بر واقعیت مهار گسیختن امیال و شهوات ، توجیه آن است .  درک این حقیقت که انسان در فرآیند تولید ارزش تعالی پیدا می کند و از حوائج ابتدایی ، به مراتب شکوفائی ظرفیت های معنوی دست می یابد برای کسانی که قادر به چشم پوشی از قدرت و امتیازات ناشی از آن نیستند ، به سادگی صورت نمی گیرد .  آنها از سویی توان طراحی سیستمی برای بهره برداری موثر از منابع عظیم کشور را ندارند تا موجب رونق بازار کار شود و بر بستر آن ، افراد قدرت درک مفاهیم بالاتر از خور و خواب را پیدا کنند و از سوی دیگر برای به تاخیر انداختن آثار بطالت و بیهودگی ، روش های جایگزینی را ترویج می کنند که آثار بدیهی آن ها ، تعارضات فردی و اجتماعی موجود است . این روش ها نظم طبیعی بدن افراد جامعه را آشفته کرده است . مثال بی واسطه از نسخه های بدیل ؛ بانگ نوحه خوان های پاسی از شب گذشته است که خواب از چشم پیر و جوان می گیرد و دعوت به اجتماع در میعادهای دلبخواه ، بی هیچ معیار و ضابطه می کند . به توجیه صواب ، هر کس می تواند بر طبل برداشت خود از دین بکوبد و تا هر وقت که خواست شب زنده داری کند .  روز بعد هم زیر سایه ی بی کاری ، بی وقت و بی برنامه چشم باز کند . دور از انتظار نیست اگر این انسان بهم ریخته به راحتی دستخوش غرایز شود و هیچ شبکه ، فرآیند و چارچوب پایداری هم در قالب مقررات و ضوابط کاری ، نقش نگهدارنده ی او بر میزان هنجارهای زندگی جمعی را به عهده نداشته باشد  . با استمرار مداخلات قدرت در همه ی امور اتباع کشور اعم از شخصی و اجتماعی ، به جز آنچه که در فلسفه ی وجودی اوست ، افراد به سمت تفویض مسوولیت اعتقاداتشان نیز سوق داده می شوند . با این ترتیب وقتی چند دقیقه ای میان بدن های لخت مشتریان استخرهای عمومی ، کودک خردی توجه موجود برآمده از چنین وضعیتی  را جلب کند از کوچک ترین غفلت همراه کودک استفاده می کند تا شهوت مهار گسیخته ی خود را خاموش کند . درست است ؛ این نه اولی و نه آخرین است و ماجرا در همین جا و خبر مربوط به آن پایان نمی گیرد . برداشت خوش بینانه این است که این فرد با حس گناه خود در نقش های مختلف  به همه ی محیط های دیگر رفت و آمد می کند و هر کس دیگری می تواند در معرض حملات بعدی او قرار گیرد ...