پلاتوی دوم

....انفعال حتی اگر به عنوان سلاح برخورد با وضعیت نامطلوب برگزیده شود ، موجب آثار زیانبار دوطرفه است . کسی نمی تواند ادعا کند وقتی از هرگونه اقدام پا پس کشیده ، خسارت های ناشی از آن فقط گریبان مخالفش را گرفته است . از سوی دیگر انفعال یک استراتژی همه جانبه است . نمی شود مواردی از انفعال را با سرودست شکستن برای تصاحب مواردی دیگر با هم در کارنامه داشت و دچار توهم مبارزه ی منفی شد . در واقع این استراتژی با وضعیتی مناسبت پیدا می کند که چیزی برای از دست دادن ، نیست و لاجرم انتخابی جز آن وجود ندارد . چطور می شود همه رفتارهای زیر را با هم داشت ؛

حقوق بگیر دستگاه اجرایی بود ،

نفر اول استفاده از سفارشات و همه ی فرصت ها و تسهیلات دولتی بود ،

به ارتباط با اصحاب حاکم غره بود ،

تایید صلاحیت نهادهای قدرت را در جیب داشت ،

و در حالیکه انتقاد به وضع موجود همه را گرفتار می کند ، با حفظ پست سازمانی سینه زن انتقاد بود . بعد اسم صرفاٌ چشم و ابرو آمدن و جواب سلام ندادن را گذاشت ، مبارزه ی منفی ؟

به نظر می رسد ، نسخه ی انفعالی که فقط در شرایط سهم ناکافی تجویز می شود در راستای اصلاح عمومی نیست ، منافع شخصی را تعقیب می کند .